Pierniczenie o Toruniu

W Toruniu byliśmy już kilka razy i pewnie jeszcze nie raz do niego zajedziemy. Kupiliśmy go w całości z jego gotyckim klimatem, Kopernikiem, wszędobylskim piernikiem i przepysznymi lodami od Lenkiewicza. Każda nasza wizyta wiąże się z poznawaniem Torunia z innej perspektywy. Mam wrażenie, że w tym mieście po prostu zawsze coś się dzieje, a to Bella Skyway Festival, a to Święto Piernika lub po prostu studenci rozkręcają imprezę. Nie sposób nie ulec urokowi piernika i Torunia.

Toruń po prostu zachwyca. Każda kamienica w centralnej części miasta jest misternie odnowiona. Każda uliczka jest wybrukowana. I co ważne nie uświadczymy reklam. Brak też rechoczących żab, fruwających plastikowych bzyczków i rumuńskich dzieciaków próbujących wykrzesać jakiś dźwięk ze swoich akordeonów. Miasto ma pomysł na siebie i to widać na każdym kroku - przenosimy się kilka wieków wstecz. Zdecydowanie zachęca do odkrywania sekretów, które kryją uliczki.

Fojutowo - mała osada z najdłuższym akweduktem

Miały być wakacje w Czarnogórze, a koniec końców wylądowaliśmy w kujawsko-pomorskim - m.in. w urokliwym Fojutowie.

No cóż... ilość złociszy zgromadzonych na naszych kontach okazała się zdecydowanie niewystarczająca, aby udać się na trekking w Górach Dynarskich. Liczby niestety nie kłamią. No trudno – zabrzmiało gdzieś w naszych głowach i nie tracąc czasu na narzekanie jak to u nas w Polsce źle, wykombinowaliśmy, że zrobimy wypad do sąsiedniego województwa. 

Tak jak postanowiliśmy tak też zrobiliśmy. W sobotę rano zapakowaliśmy się do samochodu i ruszyliśmy w stronę Fojutowa. "Szczerze pisząc" nie mieliśmy pojęcia czego się po tym miejscu spodziewać. Gdzieś coś tam czytaliśmy, słyszeliśmy, że pięknie, że warto zajechać. Zaryzykowaliśmy. Było warto!

Fojutowo to niewielka osada. Dosłownie niewielka. Są tu może z dwa domy i zajazd, a dokładnej pisząc kompleks wypoczynkowy z basenami, tężniami i restauracją - jak to się mówi full wypas. Ale to nie zajazd jest główną atrakcją tego miejsca, a akwedukt i przyroda, przyroda i jeszcze raz przyroda. Szczególnie mocno odczuwaliśmy kontakt z naturą podczas naszego dwugodzinnego wiosłowania po Wielkim Kanale Brdy. Na wodzie nie było zbyt wielu miłośników kajakarstwa (jak np. na Krutyni). Panowała niesamowita cisza. Na rozlewiskach wypoczywały kaczuchy, przed nami sunęło stado łabędzi, a nad nami latały owady przeróżne. Jednym słowem sielsko-anielsko. Odpłynęliśmy dosłownie i w przenośni. Fajnie, że są takie miejsca, gdzie komercja nie rozgościła się na dobre i można odpocząć od miejskiego gwaru tak prawdziwie.